Μιλώντας τις προάλλες με ένα πολύ
δικό μου αρνί, τον αγαπημένο μου σύζυγο, έπεσα κάτω από τα γέλια όταν μου είπε
το εξής μεταξύ άλλων:
……
Άσε, τα έβαλα κάτω…. και το αποφάσισα!!! Όταν με χώσουν μέσα θα είμαι ο πρώτος
που θα φτιάξω Ενδο-φυλακικό Όμιλο Αγωνιστικού Μπρίτζ «Ο Κορυδαλλός»!!! Χώρια που
θα διοργανώνουμε και «ΔΙΑΦΥΛΑΚΙΚΟΥΣ» κατά το «ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ». Μια χαρά θα
περνάμε….. και στη δική μας περίπτωση «το μαυράκι» θα επιτρέπεται!!!
Αφότου συνήλθα από τα γέλια και
τα κλάματα συνειδητοποιώντας την σκληρή αλήθεια που αναγκαζόμαστε να ζούμε,
αποφάσισα να γράψω το παρακάτω παραμύθι, χαρισμένο σε όλους όσοι αφήνονται να παίρνουν ακόμα χαρά από
πράγματα, που στις μέρες μας θεωρούνται πολυτέλεια…
Οι 52 καρτούλες… το
δικό μας RECONTR στην κατάθλιψη
Κατάθλιψη…. Βαρύς ο όρος αλλά δυστυχώς έχει μπει στη ζωή μας όπως μπαίνει ο κλέφτης στο σπίτι μας να μας
κλέψει χαρούμενες στιγμές και χαμόγελα που χρωστάμε στον εαυτό μας και στους
γύρω μας. Ως μία άλλη “Angela”
η κυρία κατάθλιψη λοιπόν δεν σταματά να μας υπενθυμίζει καθημερινά την
ανεπάρκειά μας, την αδυναμία μας να τα φέρουμε βόλτα, την αγωνία μας για το πώς
θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε, όχι τόσο εμείς, αλλά τα «φουκαριάρικα τα παιδιά μας»
που δεν χρωστάνε ούτε τυπικά αλλά ούτε
και ουσιαστικά 40.000 ευρώ με το που αντικρίζουν το φως της ζωής σε κανέναν…
«Αδιάγνωστη» λοιπόν η «συμπαθέστατη
κυρία Angela»
κυκλοφορεί με θράσος στα σπίτια μας
ανοίγοντας τα συρτάρια των μικρών
αποθεμάτων χαράς μας, αναστατώνοντας την ηρεμία μας, χώνοντας αχόρταγα στην
τσέπη της ό,τι πολύτιμο βρει, ώσπου φτάνει και σε ένα συρτάρι περίεργο….
Προσπαθεί να το ανοίξει αλλά δεν τα καταφέρνει. Βάζει όλη της τη δύναμη αλλά
τίποτα. Σκάει από το κακό της και αποφασίζει
να ζητήσει βοήθεια και φωνάζει τον φίλο της τον Φόβο.
- Έλα ρε Φόβε,
λέει, γιατί δεν μπορώ να το ανοίξω αυτό το ρημάδι….
Προσπαθούν, ξαναπροσπαθούν…. και
οι δύο με όλη τους τη δύναμη… αλλά τίποτα!
-Τι να
κάνουμε? Λένε… Μήπως να φωνάξουμε και την κολλητή μας την Αγωνία?
Την φωνάζουνε και αυτή και όλοι μαζί
προσπαθούν, ξαναπροσπαθούν, φέρνουν κατσαβίδια, σπάνε κλειδαριές και με μεγάλο
κόπο το ανοίγουν! Σκύβουν μέσα με περιέργεια και τι να δουν…. 52 καρτούλες με σχηματάκια και αριθμούς
αγκαλιασμένες σφιχτά να τους κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα, χορεύοντας και
γελώντας.
-Τι είστε
εσείς? Ρωτάνε και οι τρεις με μια φωνή.
-Εμείς είμαστε
«μέθοδος» απαντάνε και οι 52. Μια
μέθοδος χαράς που σας αντιστέκεται. -Εμείς είμαστε αυτές που μαζί μας τα
αφεντικά μας παίζουν Bridge!!!
Ένα πνευματικό παιχνίδι που κάνει τους
ανθρώπους να σκέφτονται και να μην «σκέφτονται» για λίγο εσάς!!!
Είπαν συνεχίζοντας τον
διασκεδαστικό χορό τους.
Έξαλλοι και οι τρεις συγκαλούν συμβούλιο να
δουν τι θα κάνουν με αυτές τις αυθάδικες
καρτούλες.
-Πρέπει οπωσδήποτε να τις κάψουμε!!! Λέει ο
Φόβος φοβισμένος
-Συμφωνώ!!! Φωνάζει η Αγωνία με αγωνία, αφού
πρώτα τις βασανίσουμε να μας πουν που
κρύβονται και οι άλλες!!!
Σκεφτική και κατατεθλιμμένη η Κατάθλιψη βημάτιζε αργά χωρίς
να μιλά….
-ΟΧΙ…. Φωνάζει
ξαφνικά
-Αυτό δεν
είναι λύση, είναι πολύ δυνατές…! Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μάθουμε κι
εμείς αυτό το παιχνίδι και να συνοδεύουμε τους ανθρώπους ακόμα κι εκεί που «λένε»
ότι για λίγο μας ξεχνάνε και θα δούμε στο τέλος ποιος θα νικήσει….
Έτσι λοιπόν ζήτησαν από τις
καρτούλες να τους μάθουν bridge.
Αυτές αφού αυτές το σκέφτηκαν πολύ αποφάσισαν να τους βοηθήσουν με το εξής όρο:
«Όταν οι άνθρωποι θα
παίζουν εσείς θα εξαφανίζεστε»
Συμφώνησαν, έδωσαν τα χέρια και με πολύ
υπομονή συνεργάστηκαν. Το αποτέλεσμα ήταν να τα καταφέρουν υπέροχα και ανάλογα
με τις δυνατότητες και την δεξιοτεχνία των ανθρώπων, διασκέδαζαν και αυτοί,
κάνοντας ένα διάλειμμα από το δύσκολο
έργο τους να καταθλίβουν, να φοβίζουν και να γεμίζουν τους ανθρώπους αγωνία για
το τι τους περιμένει... Λειτουργώντας όμως με δόλο, δεν έπαψαν να κάνουν, που και που, την εμφάνισή τους, μη
κρατώντας την υπόσχεσή που έδωσαν…. με την ελπίδα να ανεβάσουμε εμείς το
συμβόλαιο και να πετάξουν αυτοί το καταραμένο contr…. ίσως γι αυτό βλέπουμε, σε
κάποιες στιγμές μέσα σε ένα παιχνίδι, φιγούρες στενοχωρημένες και
προβληματισμένες συμπεριφορές
δυσεξήγητες και εκνευρισμούς χωρίς αιτία… Αυτό όμως δεν προβλημάτισε τους
ανθρώπους που έμαθαν να συνυπάρχουν με τους καινούριους τους «φίλους» και παρά τις
δυσκολίες να καταφέρνουν να διασκεδάζουν κι έτσι…
….. ζήσαμε εμείς καλά βγάζοντας ένα μεγάλο STOP σε όσα μας
χαλάνε τη διάθεση ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ PASS δίνοντας τόπο στην οργή και κατανοώντας τις δυσκολίες
που περνάμε όλοι μας… και αυτοί
χειρότερα μιας και οι 52 καρτούλες έβγαλαν RECONTR στο CONTR της
κατάθλιψης με την ελπίδα ότι εμείς που παίζουμε μπριτζ στο τέλος ΚΑΙ θα το
βγάλουμε το συμβόλαιο ΚΑΙ θα πληρωθούμε καλά!!!
Καληνύχτα παιδάκια….
Το αρνάκι Στέλλα
ΥΓ. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.
Δεν είμαι Ψυχίατρος, Ψυχολόγος η οτιδήποτε παρεμφερές. Ως εκ τούτου δεν μπορώ
να διαγνώσω παθήσεις τέτοιου είδους. Δανείστηκα τον όρο Κατάθλιψη για να δώσω
έμφαση στο κείμενο και πληροφορίες πήρα από εδώ: http://www.rwf.gr/278486
Και από δύο παλαιότερα άρθρα:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22733&subid=2&pubid=370420&tag=8307
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου