ΤΟ ΑΡΝΑΚΙ ΤΟΥ BRIDGE!!!

Αρνάκι μου καλό του bridge

Του δάσκαλου αστέρι

Πως πήγες και έφτασες στην μανς

Χωρίς ατού στο χέρι;

Τα ατού δεν ξέρεις να μετράς

Και ονέρ δεν ξεχωρίζεις

Και όταν τους πόντους σου μετράς

Αντίπαλους κοιμίζεις!

Τις πίκες ξέχασες να πεις

Και transfer δεν γνωρίζεις

Πας και μου βγάζεις και το contr

Για να τους τιμωρήσεις;

Θα φας το ξύλο της χρονιάς

Θα μείνεις στήλη άλατος

Και όλοι θα σου φωνάζουνε

Πως είσαι αρνάκι γάλακτος!

Γι αυτό κάτσε και διάβασε

Μην μείνεις πάντα βούρλο

Και έχεις και τον δάσκαλο

Να σε φωνάζει τούβλο!

Κι όταν με χρόνια με καιρούς

Πάρεις κάνα "μαυράκι"

Να μην ξεχνάς πως κάποτε

Ήσουν και εσύ αρνάκι!!!

 

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΩΣΤΟΥ ΑΡΝΑΚΙΟΥ

1.   Ακούμε τον δάσκαλό μας

2.   Κάποιες φορές δεν ακούμε τον δάσκαλο μας
3.   Διαβάζουμε το μάθημα μας, ποτέ το παρακάτω
4.   Κάποιες φορές δεν διαβάζουμε το μάθημά μας και διαβάζουμε το

      παρακάτω

5.   Όταν ο δάσκαλος μας φωνάζει δεν μιλάμε

6.   Μιλάμε μόνο όταν γυρίσει στον πίνακα να γράψει

7.   Τα «φυτά» της τάξης τα μασουλάμε και μετά κάνουμε μπεεεε

8.   Όταν πάρουμε κανένα «μαυράκι» δεν φτιαχνόμαστε…..

9.   Δεν κάνουμε παρέα με όλα τα αρνάκια, επιλέγουμε τα πιο καλά και

      τα υπόλοιπα τα δίνουμε στον Λύκο

10. Δεν «μασάμε» όταν μας την λένε, μασάμε μόνο χορταράκι!!!

Καλώς τα μας

Γεια σας καλά μας "αρνάκια" ή αλλιώς  "πρωτάκια" όπως λέγαμε  στο σχολείο και καλώς ήρθατε στον φαινομενικά δύσκολο αλλά ταυτόχρονα  μαγευτικό κόσμο του ίσως  πιο διαδεδομένου πνευματικού αθλήματος.

Μοιάζει λίγο σαν παραμύθι το δικό μας Blog και ίσως στα μάτια σας να φαίνεται κάπως  αστείο, αλλά εμείς είμαστε μια ομάδα που σκοπό δεν έχει να σας μάθει ούτε  αγορά ούτε άμυνα γιατί αφενός δεν μπορούμε μιας και ακόμα είμαστε κι εμείς αρνάκια και αφετέρου υπάρχουν πολλοί διακεκριμένοι συναθλητές μας που κάνουν εξαιρετική δουλειά σε αυτό το επίπεδο.

Εμείς είμαστε εδώ για να σας υποστηρίξουμε  να μοιραστούμε τις δικές μας εμπειρίες και να προσπαθήσουμε να σας βοηθήσουμε να μην τα παρατήσετε όταν θα αρχίσουν να δυσκολεύουν τα πράγματα, έτσι όπως κόντεψαν να τα παρατήσουν κάποιοι από εμάς.... είτε γιατί τρομοκρατηθήκαμε από την πολυπλοκότητα των κανόνων είτε γιατί απογοητευθήκαμε από περίεργες συμπεριφορές είτε γιατί πιστέψαμε ότι αυτή η ενασχόληση δεν είναι μας...

Δυστυχώς λίγοι έχουν γεννηθεί με ταλέντο στο άθλημα αυτό και δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερες δυσκολίες. Τι γίνεται όμως με αυτούς που θέλουν αλλά λιγάκι ζορίζονται?

Γι αυτό λοιπόν είμαστε εδώ, για να  προσπαθήσουμε και εμείς όσο μπορούμε, να γίνουμε τα "τσοπανόσκυλα" που κρατάνε το κοπάδι ενωμένο, γιατί πραγματικά αξίζει και ο κόπος και ο χρόνος που θα διαθέσετε για να μάθετε τους εν πρώτης δύσκολους και αμέτρητους κανόνες και θα είναι κρίμα όλο αυτό να μην μετατραπεί σε μια ενασχόληση που εκτός από το να "ακονίζει" το μυαλό και να εκπαιδεύει την σκέψη, δημιουργεί  ένα ολοκαίνουργιο κόσμο που το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να μας βγάζει για κάποιες τουλάχιστον ώρες από τα καθημερινά μας προβλήματα.

Πρωταρχικά με την δική σας θέληση, με σύμμαχους πάντα τους καλούς σας δασκάλους που αυτοί κάνουν όλη τη δουλειά, μα κυρίως με όλους όσους, όσο ψηλά και έχουν φτάσει, δεν ξέχασαν εκείνη την περίοδο που ήταν μαθητές και ίσως με την δική μας μικρή υποστήριξη θα διακωμωδήσουμε, θα ανταλλάξουμε απόψεις, θα ενημερωνόμαστε και κυρίως θα κάνουμε καινούργιους φίλους και συναθλητές που μαζί τους θα μοιραστούμε πολλές συναγωνιστικές στιγμές.

Με φιλικούς  χαιρετισμούς

και καλή Αντάμ-ωση

Στέλλα the brick

ΑΝΤΑΜ-ΩΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΜΟΡ-ΙΑ

ΑΝΤΑΜΩΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΜΟΡΙΑ

       Το 2012 ήρθε και μαζί του ήρθαν τα μαθήματα του δεύτερου κύκλου.

Τελειώνοντας λοιπόν τον πρώτο κύκλο η τρελοπαρέα του Ο.Π.Α.Φ.

αποφάσισε να τεστάρει τις γνώσεις της, αλλά ταυτόχρονα να διασκεδάσει όπως

σε κάθε μάθημα. Η αφορμή δόθηκε από ένα έντυπο που έφερα μια μέρα σε ένα

μάθημα, με θέμα τριήμερο μαθητικό τουρνουά στην Αρκαδία. Το «ψήσιμο» δεν

άργησε να γίνει. Πάμε Τρίπολη; Τρεις μερούλες παρεούλα όλοι μαζί, βόλτες,

χαβαλέ και θα μπριτζ-ιστούμε κιόλας, τι λέτε; Σιγά σιγά οι συμμετοχές μαζεύτηκαν,

τα ζεύγη ορίστηκαν και με τη βοήθεια της Τίνας όλα οργανώθηκαν κατάλληλα και

η φράση δεν άργησε να ακουστεί: «Καλή Αντάμωση στον Μοριά»!!!

      Το αρχοντικό Καλτεζιώτη υπέροχο, οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης φιλόξενοι,

οι συμμαθητές από τον Σ.Α.Τ. ευγενικοί και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη,

ενώ η διαιτητής μας ότι καλύτερο μπορεί να σου τύχει στο πρώτο σου τριήμερο

τουρνουά ως μαθητής-παίχτης του Μπριτζ. Μετά από κάθε ημερίδα, μαθαίναμε

τόσα πράγματα για το Μπριτζ, από έναν άνθρωπο που φαίνεται γεννημένος για

αυτήν την θέση, αρκεί να μην ακούσεις το επίθετο της πριν την γνωρίσεις από κοντά, γιατί τότε μάλλον την πάτησες…χαχα.

      Τρεις μήνες Μπριτζ είναι αρκετοί για να θυμίζουν τα πάντα αυτό το παιχνίδι.

Τι θα ντυθείς Στέλλα το βράδυ στο πάρτι μασκέ; «Μορ» ή «Ντάμα κούπα» δεν έχω

αποφασίσει ακόμη!!! Εσύ Κώστα; Μάλλον «Ρήγας καρό»! Πως γίνεται αυτό; Θα

ντυθώ παπάς με ράσο καρό!!! Ακόμη και η ταβερνούλα που πήγαμε να φάμε το

Σάββατο μετονομάστηκε από τον Θωμά από «στου ονείρου μου το στέκι» σε

«στου ονείρου μου το στέημαν», ενώ η Αναστασία τραγουδούσε συνέχεια

«ρίξε μια αντάμ καλή και για μας παλιοζωή»!!!

     Αλεξάνδρα, Γιώργο, Δέσποινα-Χριστίνα, Δημήτρη, Δώρα, Ελένη, Θωμά,

Κατερίνα, Κορνηλία, Κώστα, Λένα, Ρούλα, Στέλλα σας ευχαριστώ πολύ όλους

γι’αυτήν την υπέροχη και αξέχαστη εμπειρία ζωής, ενώ οφείλουμε και ένα ευχαριστώ στους συμμαθητές μας από τον Σ.Α.Τ. για την φιλοξενία και ελπίζουμε να μπορέσουμε κάποια στιγμή να ανταποδώσουμε. Διαφορετικά, θα βρεθούμε και πάλι παρέα του χρόνου εκεί, γιατί «Ανταμ-ώνοντας στον Μορ-ιά» ζεις στιγμές μοναδικές.

     Τρεις μέρες λοιπόν, γεμάτες κέφι, χορό, τραγούδι και Μπριτζ. Δεν ξέρω αν θα

σας τύχει και εσάς, αλλά εάν δεν το δοκιμάσετε δεν θα το μάθετε ποτέ. Ραντεβού

λοιπόν στη Καλαμάτα (23-25/03/12) με διοργανωτές τον Ο.Π.Α.Φ. και τον Ο.Α.Μ.Κ.

                     Μπριτζ-ιστείτε λοιπόν... είναι μεταδοτικό!!!!

Μήτσου Αναστάσιος

Ο.Π.Α.Φ.

 

ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ «ΜΠΡΙΤΖ-ΙΣΤΙΚΗΣ» ΖΩΗΣ

      

ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ «ΜΠΡΙΤΖ-ΙΣΤΙΚΗΣ» ΖΩΗΣ

        Μέσα Οκτώβρη περνούσα το κατώφλι του ομίλου μου με περιέργεια και

αγωνία, τι είναι τελικά αυτό το Μπριτζ και γιατί, ενώ παίζεται με μια κανονική

τράπουλα, δεν το έχουμε παίξει ποτέ σε κάποια συνάντηση φίλων. Πήρα μαζί την

γυναίκα μου και ανεβήκαμε τη σκάλα προς την αίθουσα, ενώ υπέροχα γατάκια

μπερδευόντουσαν στα πόδια μας ζητώντας χάδια. Αρκετοί περίμεναν ήδη στην

αίθουσα, με την ίδια έκφραση στα πρόσωπα σαν την δική μας, ενώ ο δάσκαλος μας

καλωσόρισε και μας συστήθηκε, διώχνοντας από πάνω μας το άγχος της πρώτης

γνωριμίας. Και έτσι ξεκίνησαν όλα!!!

        Στην αρχή, οι νέοι ορισμοί, μας φαινόντουσαν τελείως άγνωστοι και δεν

υπήρχε καμία διάθεση να τα μάθουμε όλα αυτά απέξω. Η συνέχεια όμως ήταν

τελείως διαφορετική. Ξαφνικά, πολλές καθημερινές εκφράσεις άρχισαν να

αλλάζουν έννοια. Διάβαζα στην εφημερίδα «Άνοιξε δυνατά σήμερα το Χ.Α.

(Χρηματιστήριο Αθηνών)» και έλεγα, «χμμμ…κατάλαβα: 15-17 πόντους

και ομαλή κατανομή». Στην επόμενη σελίδα, αθλητικό άρθρο με φωτογραφία

πράσινη φανέλα με σήμα το τριφύλλι, κατάλαβα αμέσως συμπαίκτη τι θες

να πεις: Stayman, 8+ πόντους και ένα τουλάχιστον 4φυλλο μαζέρ. Ακριβώς

δίπλα, άρθρο κόκκινης ομάδας και με μεγάλα γράμματα: «Πάμε για νταμπλ.

Θέλουμε πάλι και τις 2 κούπες». Συμπαίκτη ακούς; Έχω 4φυλλη κούπα σίγουρα,
μπορεί και 4φυλλη πίκα, περιμένω την απάντηση σου.

       Χαμένος στον μπριτζιστικό μου κόσμο, άκουγα στο βάθος μια γνώριμη φωνή να με φωνάζει...«Τάσο..Τάσο..ξέρεις που είναι το μπαστούνι μου;». Τρελάθηκα…

άρχισα να ουρλιάζω…«Ρε γιαγιά στο έχω πει χιλιάδες φορές...Πίκα λέγεται, Π Ι Κ Α,

όχι μπαστούνι στο μπριτζ, και σταμάτα να τον μπερδεύεις, γιατί δεν ξέρεις

τι έχει και θα μας χαλάσεις το συμβόλαιο!!! Θα χάσουμε την ΜΑΝΣ με σένα

μεσημεριάτικα. Εάν θες να κάνεις παρεμβολή μέτρα πόντους και λεβέ και μίλα,

αλλιώς πες πάσο και άσε μας να παίξουμε οι δύο μας!!!». Κοκάλωσε η γιαγιά μου,

τσιμουδιά…«Μίλα ρε γιαγιά… δεν είσαι μορ εσύ, αντάμ κάνεις….εσείς και ο

παππούς παίζεται άμυνα… πότε θα τα μάθεις επιτέλους!!!».

        Δάσκαλε, στους φέρνω τον Γενάρη για τα ταχύρυθμα μαθήματα που ξεκινάς,

γιατί θέλω στο μαθητικό τουρνουά τον Ιούνιο να τους δω πρώτους.

        Τελικά 2 μήνες Μπριτζ είναι αρκετοί για να αλλάξει η καθημερινότητά σου και - απ’ ό,τι καταλαβαίνετε - και των γύρω σου. Μαθαίνεις ένα πνευματικό παιχνίδι-άθλημα, γνωρίζεις νέους φίλους, κάνεις νέες παρέες και πάνω από όλα πραγματοποιείς ευχάριστα διαλείμματα στην καθημερινότητα σου.

        Μπριτζιστείτε λοιπόν…είναι μεταδοτικό!!!!

Μήτσου Αναστάσιος

Ο.Π.Α.Φ.